درددل های بچه گانه
درددلهای شخصیدرددل های بچه گانه
درددلهای شخصیداستانک
دوستان سلام دیدم یه یک هفته ایه که نبودم گفتم سعی کنم مطالبه خوبی رو بنویسم متنی رو که می خونید به زبانه عامیانه نوشته شده لطفاً کامل بخونید
به نامه خدای مهربون
زیر این طاق کبود یکی بود یکی نبود
مرغ عشقی خسته بود که دلش شکسته بود
اون اسیر یه قفس شب و روزش بی نفس
همه ی آرزوهاش پر کشیدن بود و بس
تا یه روز یه شاپرک چشش افتاد به قفس
نگاشو گوشه ای دوخت دل اون بد جوری سوخت
زود پرید روی درخت تو قفس سرک کشید
تو چشه مرغ اسیر غم دلتنگی رو دید
دیگه طاقت نیاورد رفت توی قفس نشست
تا که از حرفای مرغ شاپرک دلش شکست
شاپرک دلش گرفت وقتی اشک اونو دید
با خودش یه عهدی بست نفس سردی کشید
دیگه بعد از اون قفس رنگ تنهایی نداشت
توی دوستی شاپرک ذره ای کم نمی ذاشت
تا یه روز یه باد سرد میون قفس وز ید
آسمون سرخابی شد سوز برف از راه رسید
شاپرک یخ زدو یخ مُرد و موندگار نشد
چشاشو رو هم گذاشت دیگه اون بیدار نشد
مرغ عشق ، شاپرکو بدست خدا سپرد
نگاهش به آسمون ، تا که دِق کردشو مُرد
عید همه مبارک
سلامی ویژه خدمت همه دوستان عید همتون مبارک تو پست قبلی گفته بودم که می رم تا یک ماه دیگه ولی خدارو شکر بخاطر عید غدیر این دوروز رو مرخصی دادند به خاطر همین گفتم یه سری به همتون بزنم ویه پست جدید هم بدم
بله اینبارهم یک شعر درزمینه این خدمت خراب شده
در دروازه ساری رسیدم صدای طبل وشیپورو شنیدم
به خط کردند . تراشیدن سرم را لباس آشخوری کردند تنم را
لباس آشخوری فانوسقه داره دل سرباز همیشه غصه داره
لباس آشخوری رنگ زمینه برادر غم مخور . خدمت همینه
به صحرا می روم با چند سرباز برای خواندن درس تیر انداز
به صحرا می روم با کوله پشتی به دریا می روم مانند کشتی
بمیرد آن که خدمت را بنا کرد مراازتو توراازمن جداکرد
از آن روزی که سربازی بنا شد ستم برمانشد ! بردختران شد
بیا مادر بده شربت برایم که خدمت رفتم و شاید نیایم
نگو خدمت بگو سرچشمه ی غم نگهبانی زیاد است ومرخصی کم
کلاغ پر می روم کاسه به دندان برای گرفتن یک لقمه ی نان
سر پست
سر پست خوابم آمــــــد
صحبتهای مادر یادم آمد
تفنگ را گذاشتم برسرسنگ
نشستم گریه کردم با دلی تنگ
بیا ای دوست توازاین گذرکن
محبت کن رفیقان را خبر کن
اگرگفتند فلانی درچه حال است
بگو درپادگان چشمش به راه است
ازآن روزی که خوردم سیب زمینی
دوستان عزیز دلیل اینکه من تند تند مطلب می زارم واسه اینکه من پس فردا می رم وتا یک ماه دیگه نمی تونم آن شم بخاطر همین گفتم که یک یه ماهی مشغول باشید
ازآن روزی که خوردم سیب زمینی
شدم سرباز نیرو زمینی
چرا مادر مرا بیست ساله کردی؟
میان گُهرباران* آواره کردی
•••
نامه ای می نویسم با برگ خرما
چطور طاقت بیارم بیست ویک ماه
گمان کردم که سربازی دو سال است
ندانستم که عمریک جوان است
* گهرباران : ۴۰ کیلومتری ساری . پادگان اینجانب
لباس آش خوری
همه می دونید که من الان سربازم .. امیدوارم که درکم کنید بخاطر همین دوست دارم ازدردم بگم .. حتی اگه شده چرت و پرت بگم باید خودمو خالی کنم چون این وبلاگو واسه همین ساختم.
لباس آشخوری رنگ زمین است خودم کردم سزاورام همین است
نگو خدمت بگو ویرانه ی غم نگهابانی زیاد و مرخصی ها کم
به پادگان ساری که رسیدیم صدای طبل و شیپور را شنیدیم
به خود گفتم که دیگر این نظام است دیگر شخصی گری برمن حرام است
نوشتم نامه ای از برگ چایی کلاغ پر می روم مادر کجایی ؟
بسوز کسی که خدمت را بنا کرد تمام دختران را چشم براه کرد
من سرباز پادگان ولیعصر ساری هستم
ابتدای این سفر از خانه ها
شهر ساری بود ما را انتها
آشنایی ها با نگاه کردن آغاز شد
درب دلها با سلامی باز شد
دل به هم دادیم از روی نیاز
دل اسیرت شد اسیری جان گداز
روی تیغ وخارها ما می رویم
نان سفت وسخت را ما می جویم
این بشین برپا گرفت ازما نفس
گشته ایم همچون پرنده در قفس
ای خدا پایان بده بر سختی ام
از زمان واز زمین بریده ام
درد و رنج
به نام تک نوازنده گیتارعشق
مستی را بهانه کردم 
گریستم
تانداند دیوانه ی کیستم 
زندگی دو نیمه دارد نیمه اول درآرزوی نیمه دوم
نیمه دوم درحسرت نیمه اول
ما که ازاین زندگی محروم ماندیم 
نه ازنیمه اول ونه ازنیمه دوم چیزی نفهمیدیم
به جز درد ورنج ومحنت