درددل های بچه گانه
درددلهای شخصیدرددل های بچه گانه
درددلهای شخصیدیداری دوباره
حق وناحق
سلامی دوباره امیدوارم دنیا بروقف مرادتون باشه
می گن حق و ناحق خیلی بده .مظلوم کشی خیلی بده کی میگه؟؟؟
روحانی محل .یکی نیست بگه بابا وقتی تو بهترین یگان دولتی اینقدر بد پارتی بازی و فامیل بازی وهمشهری بازی هست چطور صحبت حق و ناحق می کنی؟؟؟
موقعی که می خواستند مارو تقسیم کنند چنان صحنه های تنفر آوردی
رو دیدم که دیگه از ....... و نظام بدم اومد
آه مظلومان چو آتش درمیان پنبه است
چون فتد اینجا به آنجا هم سرایت می کند
تف به این زندگی
سلام ...نمی دونم چی بگم فقط باید بگم تف به این زندگی و شانسه من ...شنبه مارو تقسیم کردند...منه بد شانس هم افتادم تو قرار گاه خاتم ...هنوز هیچی نشده اسلحه رو تحویلمون دادند بفرمایید بالای برجک...اینا اصلاْ آتیش گرفتن نداره اینجا آدم آتیش میگیریه که از ۶۳ نفر؛ همه جاهای دیگه افتادند فقط منو ۴ نفر دیگه اینجا افتادیم بعد وقتی بالای برجک هستیم بچه های دیگه میان مسخره بازی ....دیشب اونقدر اعصابم بهم ریخته بود که سه تا تیر گازی رو برداشتم اسلحه رو گذاشتم تو دهنم ...آخه یکی نیست بگه ای بی پدرمادرا چرا آخه اینجوری
بالاخره تموم شدولی...
سلامی به گرمی آبگرمکن و به نرمی رضازاده ..بالاخره این سه ماه آموزشی ما هم تموم شد ولی تازه بدبختیم شروع شده شنبه باید برم ببینم کجا تقسیم می شم دوستان دعا کنید که جایه خوبی بی افتم 
البته این احتمالو می دم که تابرم سریع تا ۱ ماه بفرستنم بالای برجک واسه پستبه هرحال دوست دارم قبل ازرفتم یه چندتا پست باحال واستون بزارم
داستانک
دوستان سلام دیدم یه یک هفته ایه که نبودم گفتم سعی کنم مطالبه خوبی رو بنویسم متنی رو که می خونید به زبانه عامیانه نوشته شده لطفاً کامل بخونید
به نامه خدای مهربون
زیر این طاق کبود یکی بود یکی نبود
مرغ عشقی خسته بود که دلش شکسته بود
اون اسیر یه قفس شب و روزش بی نفس
همه ی آرزوهاش پر کشیدن بود و بس
تا یه روز یه شاپرک چشش افتاد به قفس
نگاشو گوشه ای دوخت دل اون بد جوری سوخت
زود پرید روی درخت تو قفس سرک کشید
تو چشه مرغ اسیر غم دلتنگی رو دید
دیگه طاقت نیاورد رفت توی قفس نشست
تا که از حرفای مرغ شاپرک دلش شکست
شاپرک دلش گرفت وقتی اشک اونو دید
با خودش یه عهدی بست نفس سردی کشید
دیگه بعد از اون قفس رنگ تنهایی نداشت
توی دوستی شاپرک ذره ای کم نمی ذاشت
تا یه روز یه باد سرد میون قفس وز ید
آسمون سرخابی شد سوز برف از راه رسید
شاپرک یخ زدو یخ مُرد و موندگار نشد
چشاشو رو هم گذاشت دیگه اون بیدار نشد
مرغ عشق ، شاپرکو بدست خدا سپرد
نگاهش به آسمون ، تا که دِق کردشو مُرد
عید همه مبارک
سلامی ویژه خدمت همه دوستان عید همتون مبارک تو پست قبلی گفته بودم که می رم تا یک ماه دیگه ولی خدارو شکر بخاطر عید غدیر این دوروز رو مرخصی دادند به خاطر همین گفتم یه سری به همتون بزنم ویه پست جدید هم بدم
بله اینبارهم یک شعر درزمینه این خدمت خراب شده
در دروازه ساری رسیدم صدای طبل وشیپورو شنیدم
به خط کردند . تراشیدن سرم را لباس آشخوری کردند تنم را
لباس آشخوری فانوسقه داره دل سرباز همیشه غصه داره
لباس آشخوری رنگ زمینه برادر غم مخور . خدمت همینه
به صحرا می روم با چند سرباز برای خواندن درس تیر انداز
به صحرا می روم با کوله پشتی به دریا می روم مانند کشتی
بمیرد آن که خدمت را بنا کرد مراازتو توراازمن جداکرد
از آن روزی که سربازی بنا شد ستم برمانشد ! بردختران شد
بیا مادر بده شربت برایم که خدمت رفتم و شاید نیایم
نگو خدمت بگو سرچشمه ی غم نگهبانی زیاد است ومرخصی کم
کلاغ پر می روم کاسه به دندان برای گرفتن یک لقمه ی نان
اگربارگران بودیم رفتیم
به نام خداوندی که دوستی رایک اتفاق وجدایی را یک قانون قرارداد
سلام .. این دیگه آخرین پستم واسه این یه هفته مرخصیه .توی این هفته اتفاقات خیلی خوبی افتاد که مهمترینش پیدا کردن یه دوست خوب بود به نام امیررضا (صاحب این وبلاگ )امیر جان اگه بارگران بودیم رفتیم اگرنامهربان بودیم رفتیم به هرحال دوستان مارو حلال کنید
تا که بودیم نبودیم کسی
کشت ما را غم بی همنفسی
تا که رفتیم همه یار شدند
خفته ایم و همه بیدار شدند
یا به عبارت دیگه ....
برویم کس ندانست که هستیم
باشد که نباشیم بدانند که بودیم
اینم یه عکس یادگاری از P30Iran و P30Ahmad
سر پست
سر پست خوابم آمــــــد
صحبتهای مادر یادم آمد
تفنگ را گذاشتم برسرسنگ
نشستم گریه کردم با دلی تنگ
بیا ای دوست توازاین گذرکن
محبت کن رفیقان را خبر کن
اگرگفتند فلانی درچه حال است
بگو درپادگان چشمش به راه است
ازآن روزی که خوردم سیب زمینی
دوستان عزیز دلیل اینکه من تند تند مطلب می زارم واسه اینکه من پس فردا می رم وتا یک ماه دیگه نمی تونم آن شم بخاطر همین گفتم که یک یه ماهی مشغول باشید
ازآن روزی که خوردم سیب زمینی
شدم سرباز نیرو زمینی
چرا مادر مرا بیست ساله کردی؟
میان گُهرباران* آواره کردی
•••
نامه ای می نویسم با برگ خرما
چطور طاقت بیارم بیست ویک ماه
گمان کردم که سربازی دو سال است
ندانستم که عمریک جوان است
* گهرباران : ۴۰ کیلومتری ساری . پادگان اینجانب
لباس آش خوری
همه می دونید که من الان سربازم .. امیدوارم که درکم کنید بخاطر همین دوست دارم ازدردم بگم .. حتی اگه شده چرت و پرت بگم باید خودمو خالی کنم چون این وبلاگو واسه همین ساختم.
لباس آشخوری رنگ زمین است خودم کردم سزاورام همین است
نگو خدمت بگو ویرانه ی غم نگهابانی زیاد و مرخصی ها کم
به پادگان ساری که رسیدیم صدای طبل و شیپور را شنیدیم
به خود گفتم که دیگر این نظام است دیگر شخصی گری برمن حرام است
نوشتم نامه ای از برگ چایی کلاغ پر می روم مادر کجایی ؟
بسوز کسی که خدمت را بنا کرد تمام دختران را چشم براه کرد
من سرباز پادگان ولیعصر ساری هستم
ابتدای این سفر از خانه ها
شهر ساری بود ما را انتها
آشنایی ها با نگاه کردن آغاز شد
درب دلها با سلامی باز شد
دل به هم دادیم از روی نیاز
دل اسیرت شد اسیری جان گداز
روی تیغ وخارها ما می رویم
نان سفت وسخت را ما می جویم
این بشین برپا گرفت ازما نفس
گشته ایم همچون پرنده در قفس
ای خدا پایان بده بر سختی ام
از زمان واز زمین بریده ام
درد و رنج
به نام تک نوازنده گیتارعشق
مستی را بهانه کردم 
گریستم
تانداند دیوانه ی کیستم 
زندگی دو نیمه دارد نیمه اول درآرزوی نیمه دوم
نیمه دوم درحسرت نیمه اول
ما که ازاین زندگی محروم ماندیم 
نه ازنیمه اول ونه ازنیمه دوم چیزی نفهمیدیم
به جز درد ورنج ومحنت
چند سخن ازبزرگان برای بهترزیستن
۱. حتی اگردرمسیردرست راه بروی اگرآنجا بنشینی ازرویت عبور می کنند.
۲.کم دانستن وپرگفتن مثل پول نداشتن وزیاد خرج کردن است. (ناپلئون)
۳.هیچ چیز به اندازه افکارمان مارا گول نمی زند.
۴.انسان همواره تنها بوده وتنها خواهد بود پس سعی برسلطه تنهایی باش (احمد)
۵.ازنشانه های نادانی جدال با بی فکران است.
دلیل زنده بودن
گاهی وقتا که بیکار میشم و بیکاری بهم فشار می آره یه سوالایی ازخودم می پرسم که خودم توش می مونم ... ما ازکجا آمده وبه کجا می رویم ؟؟؟ اصلاً ما واسه چی زنده ایم ؟؟؟ آخرش که چی ؟؟؟
دلم تنگ و تنم خسته
ازاین دنیای وانفسا
چه گویم باکه گویم راز
دراین آشوب جان فرسا
•••
دلم تنگ است وحیرانم
زبازیهای این گیتی
که می گردم نمی جویم
دلیل زنده بودن را
آخر به این نتیجه رسیدم که باید یه جلسه هم که شده سر صحبتهای آقای قمشه ای بشینم یا ازش سوال کنم